Herinneringen
De herinneringen aan jouw allerliefste bewaar je natuurlijk voor altijd in je hart. Alle fijne gebeurtenissen die je samen beleefde, zijn momenten om te koesteren. Er zijn ongetwijfeld geluiden, omstandigheden, geuren, smaken of andere sensaties die jou in een fractie van een seconde in gedachte weer terugbrengen bij een memorabel moment wat jullie samen beleefden. Objecten die je weer doen terugdenken aan de tijd dat jullie samen waren. Hoe jij jouw geliefde herdenkt en waar je troost en rust in vindt, is dus heel persoonlijk.
Tatoeage voor haar
Twee overlevers die hun verhaal vertelden, kozen voor een tatoeage. Brian besloot – geheel tegen zijn eigen regels als eigenaar van een Tattoostudio in – de naam van zijn vrouw op zijn borst te laten tatoeëren op het moment dat ze hadden gehoord dat bij haar longkanker was vastgesteld. ‘Ik had de afspraak geschonden om ooit de naam van je partner op je lichaam te zetten. Dat was de afspraak tussen óns en ook altijd het advies aan klanten. Ze vroeg me hoe dat moest, als ik later een nieuwe vriendin zou krijgen. Dát was wel het laatste waar ik op dat moment aan dacht!’ vertelde Brian.
Na het overlijden van Brians vrouw Jacqueline, gaf zijn dochter aan dat ook zij een tatoeage als aandenken aan haar mama wilde. Op Moederdag zette een van de artiesten van Brians shop een vlinder op haar bovenbeen.
Tatoeage als belofte
In navolging van haar dochter, liet Inge een tatoeage op haar pols zetten na het overlijden van haar man Arno. Een Vergeet-mij-nietje met de letter A, zoals haar dochter ook had, maar dan aangevuld met een vlinder. Vergeten zou ze hem nooit want ze dacht nog zo vaak aan hun fantastische huwelijk. Vier jaar later leerde ze Michel kennen, via een datingsite die een stapmaatje haar tipte. ‘Het was een magisch moment toen we elkaar voor het eerst aankeken’ vertelde ze over hun eerste ontmoeting. ‘We voelden beiden meteen aan dat het goed zat.’ Ze straalden en voor familie en vrienden was het zonneklaar dat ze beiden opbloeiden door hun liefde. Inge werd ongerust toen Michel al vrij snel ziek werd; alles wat hij at of dronk spuugde hij in grote golven uit. In het ziekenhuis opperde Michel dat Inge beter een gezonde man kon zoeken. Radeloos van verdriet reed ze naar huis. Haar handen trilden op het autostuur en haar blik – vertroebeld door tranen – viel op de tatoeage. Het was meteen helder wat haar te doen stond! Later op die dag werd de beeltenis van een diertje op haar andere pols getatoeëerd. Het symbool van Michels achternaam in knuffelversie, en op zijn buikje prijkt de letter M. Michel was ontroerd. ‘Je had niets mooiers voor me kunnen doen’ zei hij in tranen.
Tatoeage van hem
‘Je hebt besloten het écht te doen’ reageerde Brian toen ik – Karin – hem belde om te vertellen dat ik graag een tatoeage ter nagedachtenis aan Kees wilde laten zetten. Ik had er inderdaad lang over getwijfeld, omdat ik weet dat Kees er een gruwelijke hekel aan had. Maar tijdens de zomervakantie met mijn zoons kwam het besef dat het niet voldoende was om zijn horloge en de ring met inscriptie te dragen. Hij moet nog dichterbij mij zijn. ‘Ik wil zijn naam – door hem zelf geschreven – op mijn voet’ vertelde ik Brian. ‘Een plek waar de tatoeage wel wat sneller vervaagt’, vertelde Brian. Ik ging weer naar huis om er nog eens goed over na te denken. Twee maanden later was het zover; Kees’ woorden werden zorgvuldig overgetrokken en via een soort carbon op mijn arm afgedrukt. We bepaalden samen de grootte van de letters en de exacte plaats. The years of love werd door een van Brians artiesten op mijn onderarm gezet. Voor Kees destijds een verwijzing naar mijn geboortejaar 1967 (The summer of love) maar voor mij nu een prachtige herinnering aan onze fantastische jaren samen. Voor altijd op mijn lichaam, in onuitwisbare inkt in mijn huid geschreven.
De verhalen van Brian, Inge en mijzelf zijn opgenomen in de bundel OVERLEE(F)D een spoor van herkenning.
Fotografie: Karin van de Ven